Eerzame uitvaart Cor Gillhaus

Gepubliceerd op: 03-02-2011 | Gewijzigd op: 03-02-2011
Donderdagmorgen 3 februari 2011 werd in de St. Jan door hoofdcelebrant plebaan Gert-Jan van Rossem de uitvaartdienst voor de donderdag 27 januari 2011 op 78-jarige leeftijd overleden Cor Gillhaus gehouden. De dienst waarbij, naast de grote familie/kinderschare, een paar honderd oud-collega's, zakenrelaties, buren, vrienden en kennissen bijeen waren, was een sereen en eerzaam afscheid. De dienst werd ondersteund door het parochiekoor van de Lucaskerk. Deze kerk op Zuid was voor de gelovige en steede zoekende Cor Gilhaus, na de voor hem zo geliefde St Jan, de kerk geworden waar hij zich ook 'warm' thuisvoelde.


Donderdag 27 januari 2011 overleden Cor Gillhaus wordt via de luidpoort de Sint Jan binnengedragen, waar donderdagmorgen 3 februari 2011 bij diens afscheid de eucharistieviering plaatsvond.	Onder meer Cors zonen Peter, Abbie, Lars en Hans droegen Cor Gillhaus naar het altaar. foto's © paul kriele, 3 februari 2011.

De eucharistieviering, waarin de grote verdienste en ambities van de overledene tot uiting kwamen, werd
sterk gedragen door de zonen die de baar binnendroegen en van wie elk van hen zijn herinnering aan vader uitsprak. Ook de kleinkinderen gaven een sterk invoelende bijdrage met gebeden en terugblikken op 'Opa Snoep'.
Maar ook de in 1998 overleden echtgenote van Cor, Jeanne Gillhaus-Vernooij en de in 2003 overleden echtgenote van Lars, Riet Gillhaus-Houtman en Marianne Kesers overleden echtgenoot Ludo Strijbosch werden in de gebeden en bij de herinneringen eervol herdacht.

	-Links: Marlo, Elke, Lieke, Tim, Roel, Pien & Geert, Marc en Linda, spraken elk een persoonlijk afscheid uit met ieder voor zich zijn/haar kleine herinneringen. -Onder: De baar met het overleden lichaam van Cor Gillhaus gedragen door onder meer de zonen Peter, Abbie, Lars en Hans, terwijl de kleinkinderen een bloemengroet brachten. foto's © paul kriele, 3 februari 2011.

Nadat de viering met het door Pien en Geert aansteken van de kaarsen als teken van licht en verrijzenis, was aangevangen spraken de zonen Peter, Abbie, Lars en Hans hun persoonlijke herinnering uit aan een vader die met de kernwoorden trots, gedreven, een man vol passie en accuratesse en als zorgvuldig, omschreven kan worden, zei Peter
die ook de vierde schoondochter Dorien, '..op wie het wachten de moeite waard was, in het bijzonder noemde.

Volgens Lars, die vaak te horen kreeg dat hij zo op zijn vader lijkt, knalde het ook wel eens tussen beiden. Ook in het persoonlijk vlak kon Lars veel parallellen met zijn vader trekken: Gezellig genietend, Bourgondisch, gul en mooi Brabants gaf Lars nog als trefwoorden aan.

In het rijtje van de vijf uitgesproken herinneringen kwamen ook nog rechtvaardigheidsgevoel, doorzettingsvermogen en vechtlust in beeld. 'Je hebt gevochten en theologie gestudeerd om je leven een nieuwe wereld te geven. Eerst begreep ik je daarin niet. Maar na je studies stond je wel dichtbij moeder Jeanne.
Trots was je op ons als we onze eigen keuzes hadden gemaakt. En zijn broer zei tot slot: ' Ik voel me gefortuneerd dat ik zulke ouders heb gehad.'
'Je kan gerust bij ma zijn. We zijn bijzonder positief besmet en onze kinderen ook.'

De negen kleinkinderen brachten aan het slot van de kerkdienst een soms emotioneel aandeel ter herinnering aan deze pater familias die het erg fijn vond om zoveel familie om zich heen te hebben.
Opa was voor de een een knuffelopa en de ander herinnerde zich hem - als zij er mocht logeren - als een snurkende opa en voor een volgend kleinkind waren de wintersport uitjes zo gezellig.
'Opa Snoep' blijft in hun geheugen staan als ook de opa die na een bezoekje steeds een zak snoep meegaf.
En voor het jongste kleinkind Geert, die steevast door opa met 'makker' werd aangesproken, bleef opa als zijn makker voortbestaan.

Terug naar boven