Zoeken
Bossche revues door Cees Slegers openbaring van oud precair tijdsbeeld
Printerversie |
Cees Slegers werd door Frans van Gaal, de coördinator van een reeks kleinschalige cultuur-historische evenementen [rondom Dieske] in de Knillispoort aangekondigd als cultuur-historicus. Het onderwerp van de voordracht van zaterdagavond 8 augustus 2020 was ‘30 jaar Bossche Revues’, 26 plus 1 die Niek de Rooij tussen 1935 [‘Houdoe wor’] en 1965 'Dat doet de deur dicht'heeft geschreven.
In 1985 volgde er nog eentje ‘Zet 'm op Den Bosch’, maar die heeft ‘de Bossche kneup’ door diens overlijden in 1984 niet kunnen afmaken. Wim Dona en Rietje Lahowitz hebben het script afgemaakt. In 1988 schreef Ruud van de Laar 'Kom 's efkens buurten.'
.. |
Het pubkliek gezeten naast de Knillispoort in een open lucht voorstelling, in plaats van het nogal besloten Knillispoort. Vooraan gezeten Cees Slegers en rechts en links daarachter, in witte jurk en resp. met zomers strohoed op, zus Marijke Hoffman-Hollenberg en broer Cees Hollenberg. foto's © paul kriele, 8 augustus 2020. |
.. |
De eerste revue in 1935, met Herman van den Eerenbeemt als intendant /coördinator*, voltrok zich in opdracht van de Sociëteit Casino in het net geopende Casino aan de Parade. Die van 1936 ging De Rooij schrijven rond de door het VVV georganiseerde ‘Acht Bossche dagen’. Maar de uitvoeringen moest verhuizen naar het Concertgebouw in de Jan Heinsstraat door een faillissement van het Casino.
*De Bossche Revue had een eigen stichtingsbestuur.
Vooropgesteld:
-Cees Slegers zelf een creatieve schrijver van theaterstukken, presentator van het Oetelkonzert en libretto schrijver/bandleider van Piep en Blaoslust en auteur van vele publicaties/boeken, is ook een routinier in het houden van voordrachten, vaak met een komische noot!
-Het publiek, ongeveer zo’n dertig man/vrouw uit het midden segment qua leeftijd, was deze avond volgzaam en tot het einde aandachtig luisterend .
-De locatie in de open lucht op het Herman Moerkerkplein, was -ondanks de temperatuur en de klapwiekende, elkaar achterna zittende duiven aan de overkant - beter dan het nauwe en besloten sfeertje van de Knillispoort.
Daar spitst zich deze recensie niet op toe. Het lag niet aan de bravoure en het enthousiasme van de causeur. Het was wel een gedurfd plan om 26 plus één revues van papier te presenteren. De hobbels die Slegers tegenkwam zat hem niet alleen in lange reeks maar betrof de inhoud.
Niek de Rooij [*12 november 1901 + 11 april 1984] was de zoon van een handelsreiziger die later de tabaks- en sigarenzaak Prinsen op de Hooge Steenweg 17 voortzette. Zijn vader, ook Niek geheten, was een verwoed carnavaller die het bij de Oeteldonksche Club bracht tot Peer van den Muggenheuvel. [1907-1928]. |
![]() |
Gezagsgetrouwe journalist Niek de Rooij
Niek de Rooij is voor ons uiteraard een gedateerde journalist, die ook nog eens koningsgezind en gezagsgetrouw was en boog als een knipmes voor de burgemeesters Frans van Lanschot en Hein Loef en voor de leden van het koningshuis. Daarentegen schuurde hij in de oorlogsjaren en kort daarna ook nog eens tegen het Duitse gezag aan.. Maar De Rooij schreef door en zo kwam in 1943 de revue ‘Piekerde gij? Ikke niet’ uit.
Om die precaire aspecten in een revuetekst op te nemen is in onze tijd gewaagd. En met een sausje humor gebracht - kenmerk van een revue- dat is moeilijk te verteren. Dat werd overduidelijk toen Cees moeite had na de scenes met poep Chinees, toddenjood en Haiwaiaanse danseresjes en ander gekleurde medemensen, het woord racisme uit te spreken.
.. |
-Boven: Cees Slegers in zijn enthousiast en gedreven voordracht over de revues van de Bossche journalist Niek de Rooij [*12 november 1901 + 4 april 1984]. -Hieronder: Cees Slegers en Frans van Gaal, de organisator en coördinator van de zomerse reeks voordrachten in de Knillispoort. foto's © paul kriele, 8 augustus 2020. |
....![]() |
Fusie van twee Bossche kranten Niek de Rooij was intussen in 1924 als journalist overgestapt van de liberale Provinciaal ’s-Hertogenbossche en Noord-Brabantsche Courant overgestapt naar het puur katholieke Het Huisgezin van C.N. Teulings de voorloper van het Brabants Dagblad. Die Bossche krant had niet zulke voorliefde voor carnaval als De Rooijs voorgaande werkgever uit de Kerkstraat die in de volksmond ‘de krant van Arkesteijn’ werd genoemd. Beide kranten fuseerde in 1941 tot Noordbrabantsche Courant, maar Niek de Rooij, die zijn werk meestal per fiets deed, [zelfs naar Waalwijk, Boxtel en onder meer Heesch] stapte, onder druk van de Duitse controledienst, daar in 1943 op en hervatte zijn baan pas na de bevrijding in mei 1945.
Het is een ontegenzeggelijk feit dat zijn revues volle zalen trok. Zelfs in de oorlog toen het dagelijks [verenigings-] leven gewoon voortgang had. Blijkbaar had Niek de Rooij zich aangesloten bij de Duitse Kulturkammer die toezicht hield op publieke uitingen van het verenigingsleven van muziek, toneel, heemkunde ! en theater.
Sleetse revueteksten
Het liep die avond al tegen tienen toen uit Slegers verhaal bleek dat de revues van Niek de Rooij een beetje sleets raakten en de reeks bij de dertigste in 1969 eindigde. Dat kwam mede doordat grappen soms herkenbaar werden en dezelfde spelers, onder wie Annie van Asperen, die een groot declamatietalent bezat en 'de Neus Ebben' [als politeagent] steeds terugkeerden.
Maar in 1985, bij 800 jaar ’s-Hertogenbosch, zette de Rooij zich weer aan zijn schrijftafel. Die opdracht heeft hij door zijn overlijden in 1984 niet kunnen afmaken. Wim Dona en Rietje Lahowitz namen dat van hem over.
Cees kreeg er zelf een droge mond van en maakte zijn voordracht schouderophalend af met : ‘Wat moet je er mee?’ En besloot met de Bossche kreet: Houdoe war. Het was tijd om dat soms moeilijk te verteren tijdsbeeld met een drankje weg te spoelen.
Het archief van Niek de Rooij, dat Cees Slegers jaren tot in de fijnste details had uitgeplozen, kan worden gesloten. ‘Deze revues bieden een apart beeld van de Bossche geschiedenis. Door Cees Slegers in geuren en kleuren neergezet..’, zo stond in de uitnodiging te lezen.
Zanger / gitarist Jan Roosen, bekend onder meer van de Poëmiekavonden van de Kleinkeinder en van het Oeteldonks Kwèkfestijn, en Arjan van de Mee, noemden zich deze avond 'De twee Corona's'. foto © paul kriele, 8 augustus 2020. ........................................................... |
Jammer dat Jan Roosen, zanger en gitarist en Arjan van de Mee, muzikaal ondersteunend, er zo bekaaid af kwamen. Het had de boel wat meer kunnen opvrolijken, te mee omdat er, zoals met het Bevrijdingsfeest 'Dans la Rue de la Pipe', er genoeg aanleiding voor was....
Terug naar boven