[Portret-] fotoboek van Karin Jonkers ’Zie mij…’ ten doop gehouden

 Zondagmiddag 25 november 2018 werd in het Mariapaviljoen het portrettenboek van Karin Jonkers ‘Zie mij…’ ten doop gehouden. Het leek meer op een reünie van alle geportretteerden die elkaar nog nooit eerder in de woning van Karin en Mariëlle van der Wardt in St. Michielsgestel hadden gezien. Daar werden sedert anderhalf jaar geleden tot voorjaar 2018 van 208 personen een portret gemaakt. Niet zo maar. Nee, erg zorgvuldig, in een bovenkamer die provisorisch was ingericht. Maar daar zie je op de foto niets van terug. 

	.....................
De omslag van het ruim 400 pagina's dikke boek met 208 geportretteerden.	Karin Jonkers met partner  Mariëlle van der Wardt.  Tesamen leiden zij fotobureau yell&jonkers. foto © paul kriele, 25 november 2018 .............................................................................................................

Elk portret is stijlvol en op een geheel zwarte pagina neer gezet. Naast elk portret is een bij de uitstraling en mimiek van de geportretteerde passend een bloem geplaatst. Treffend gekozen op kleur, compositie of gevoel.

De 'boekpresentatie' had plaats in het Mariapaviljoen. Er waren enkele relaties die een korte voordracht hielden.  foto © paul kriele, 25 november 2018. ...................................................................................

Vriend en fotograaf Jean Philipse. foto © paul kriele, 25 november 2018. ...................................................................................

 Jean Philipse sprak op de boekpresentatie de tekst die ook in het ruim 400 pagina’s dikke boek voorkomt. [fragmentarisch] :

Aandachtig met humor en zorg zoekt ze de bloem bij de persoon en laat die bloeien naast de mannen, vrouwen, kinderen en dieren die ze portretteert. Het is een heel persoonlijk boek geworden, waarin haar wereld, haar vrienden, familie, kennissen en soms een toevallige voorbijganger beeldschoon getoond worden in hun kwetsbaarheid, hun aanraakbaarheid, hun zijn.

De emotie regeert in haar beelden, delicaat, teder maar eerlijk, altijd met respect gemaakt in een prachtig duet met de bloemen, de partner, familielid of vriend.

En hoe gender neutraal wil je het hebben. Iedere geaardheid is aanwezig zonder ooit te oordelen.

Het is een tijdsbeeld geworden. Met dit boek schaart Karin Jonkers zich onder de beste portretfotografen van Nederland.’  

Mijke Pol verzorgde ook een kort literair intermezzo. foto © paul kriele,  25 november 2018. .........................................................................

Van stadschroniqueur Eric Alink  de twee laatste alinea’s uit ‘RUIM WATER’ 

Vannacht pluk ik zinnen van liefde en verbondenheid.

Snij ze schuin af.

Zet ze goedschiks in een vaas.

Met ruim water, dan blijven ze langer mooi.

Zie maar

Ik ben maar.

Maar mij is een oog dat opent.

Zie mij.

En van Alex de Vries, een fragment uit MENS  EN BLOEM 

Dat portretfoto’s het binnenste tonen

En niet in uiterlijkheden blijven steken,

Bewijst dat er in ons zielen wonen

Die als een bloemensteel kunnen breken.

Kan in alles leiden tot een hoger streven.

De harde buitenkant is vanbinnen zacht.

Het stuifmeel blijft aan de stamper kleven.

In het album staat ook een kort verhaal van Mijke Pol. 

En Karin Jonkers zelf over dit project [fragmetarisch]

Het waren mooie ontmoetingen. Sommige gingen gepaard met wat ongemak, andere met wat meer zelfvertrouwen. Er werd gelachen. Er werd gehuild. Er was stilte. Soms alleen het intieme klikken van de camera, omdat ik het moment niet wilde verstoren. Niet teveel sturen. Meestal eerst lijken wat er gebeurt.

Het werd een louterend project waarin ik alleen maar liefde  kon voelen voor iedereen die voor mijn lens durfde te verschijnen. Het geeft mijn hart weer zachter gemaakt..En is dat niet wat het leven zin geeft?  

Het is een fundamentele waan van het mensdom te denken dat ik hier ben en jij daar.’[Zen master Yasutani Roshi 1885-1973]. 

Voor meer info, zie de site van Karin en Mariëlle yellenyonkers.nl



Terug naar boven