Zoeken
Nieuwe podcast met postdirecteur Antoon Arts [* 1899 +1987]
| Printerversie |
Oud postdirecteur Antoon Arts [*1899 +1987] vertelt over zijn jeugdjaren waarin hij met name lette op het verkeer van vóór de Eerste Wereldoorlog. Er was soms heel weinig verkeer. Er reden nauwelijks auto's. Alleen Jan van Lanschot van de bank en de dokter van het ziekenhuis reden een auto. Daarom kregen gras en onkruid ruim kans om tussen de straatkeien omhoog te komen. Arts vertelt over de proef met gevangenen die eens werden ingezet dat gras tussen de keien er uit te snijden.
 |
Oud postdirecteur Antoon Arts [*1899 -1987]. foto © paul kriele, 3 juli 1981. ................................................. |
Dat 'verkeer' bestond uit koetsjes en rijtuigen die je bij de stalhouderijen voor een rit kon opbellen. Ook hobbelden handkarren, de karren van de bakker of de groenteboer over de kinderkoppen door de straten van de binnenstad. Vaak liep er een hond onder die karren mee om diefstal tek voorkomen. De rijtuigen werden bemand door een koetsier met naast hem een palfrenier en achterop een chroom.
Arts begint zijn verhaal over de lagere school in de Nieuwstraat. Zijn vader was hoofd van die Stadsschool op de plek waar in 1943 de poliklienieken van het Groot Ziekengasthuis kwamen. De jeugd vermaakte zich onderweg met knikkeren. Die zandstenen knikkers kochten zij bij een water-en vuurhuis in de Gasselstraat, waar je ook snoep kon krijgen.
Aan het slot vertelt Arts nog een anekdote over het vaatje bier dat zijn vader elke week bestelde en dat hij bewaarde in de kelder. Bij elk avondeten dronk vader Arts een biertje. Alleen vader, Antoon was er nog te jong voor. Of ook als opa op bezoek kwam. Die had nog een kistje sigaren liggen. Dat wilde hij eens Antoon aanbieden, maar al die sigaren bleken door het lange bewaren helemaal door kevers te zijn verpulverd.
 |
 |
 |
 |