Zoeken
Gerard van Maasakkers houdt Van Goghlezing
| Printerversie |
De avond werd afgewisseld met enkele lezingen/voordrachten van Peter Schellens en Arnoud Kremers. De zanger zou zijn beroep verloochenen als ie niet wat liedjes ten gehore bracht. Bij die vertolking speelde hij in op de tekenaar/schilder Van Gogh die in Zundert werd geboren.
Zo zong Van Maasakkers liedjes met als titel: de Aardappeleters, Cis Verdonk, D'n boom, Achter de schuur, Gij en ik, Ik laot d'n dag nog efkes duren, Marie, Hier (heur ik thuis).
 |
 |
| Gerard van Maasakkers: 'Brabants is een zachte taal, maar niet altijd kun je er zachte dingen in zeggen, zoals Ik hou van jou'. |
Peter Schellens van de commissie Literatuur van het Provinciaal Genootschap, sprak over poëzie en of die nog gelezen wordt.. .. |
 |
 |
| -Boven: Harry Hendriks en Van Maasakkers. Rechts boven: Arnoud Kremers las zijn gedicht 'Schemer' voor uit de bundel 'Dichter bij van Gogh'. -Rechts: Gerard Rooijakkers tijdens de signering die na afloop plaats vond. foto's © gerard monté 6 oktober 2006. |
 |
Daarnaast gaven Peter Schellens, lid van de commissie Literatuur van het Noordbrabants Genootschap een lezing en droeg Arnoud Kremers het gedicht 'Schemer' voor, dat in de bundel 'Dichter bij Van Gogh' staat. Ook diens bundel werd gepresenteerd.
Bij deze gelegenheid werd aan Gerard van Maasakkers - na zoveel jaren wachten- alsnog de Jan Naaykens-penning, die
behoort bij het door hem reeds ontvangen geldbedrag, uitgereikt.
De zanger bood een mevrouw uit het publiek, die last had van een hoestbui, een glas water aan..
Ondanks het slechte weer was er veel publiek in de Hervormde kerk samengekomen.
Van Maasakkers toont trots en blij de Jan Naaijkens-penning die behoort bij de erkenning én het geldbedrag dat ie al veel eerder [de tijd van de guldens] had ontvangen. Midden naast Van Maasakkers Ko Huijbregts, voorzitter van het Noordbrabants Genootschap.
De lezing van Gerard van Maasakkers*:
Enkele fragmenten uit de lezing van GvM: Als kind op school kreeg hij al blokfluitles maar de jinge Van Maasakkers wilde zingen.
Een tentoonstelling met schilderijen van Vincent van Gogh deed hem niks, maar iedereen ging dus bij hem thuis ook.
Kunstenaars en architecten maakten wel indruk op hem. En de feestrevue voor de pastoor geschreven door Jan Naaijkens. Hij wist toen dat ie wilde zingen.
Op 17-jarige leeftijd kreeg de student een gitaar cadeau, maar hij zong nog in het Engels. In 1976 schreef hij zijn eerste liedje in het Brabants, het Nuenens dialect: 'Hee goade mee, dan gaon we 'n eindje lopen'. Maar Van Maasakkers wil geen zanger van Brabantse liedjes genoemd worden, maar een zanger van liedjes in de taal waarin ie was opgevoed. Liedjes van troost bij voorbeeld waar de mensen hun eigen verhaal aan toe kunnen voegen. Over homosexualiteit en het ontdekken ervan, over de natuur, over mensen die dood gaan.
Van Maasakkers: 'Mijn liedjes gaan over de mensen hier, maar zijn niet typisch Brabants'.
Tot slot zong hij Hier (heur ik thuis) over dat we 'gruts' mogen zijn op de plek waar we wonen.
Ko Huijbregts, voorzitter van het Noordbrabants Genootschap, reageerde daarop met de vraag of we hier een nieuw Brab volkslied gehoord hadden.
Huijbregts reikte vervolgens aan de genomineerde de Jan Naaijkens-penning uit. Maar deze bijbehorende geldprijs had hij al veel eerder ontvangen. Dat was nog in guldens ! Van Maasakkers die zichtbaar blij was met de onderscheiding, repliceerde daarop: "Daar weet ik niks van, maar die penning zat er niet bij".
De lezing van zanger Van Maasakkers is als boekje verkrijgbaar, via het Genootschap www.noordbrabantsgenootschap.nl]
Terug naar boven
 |
 |
 |
 |