Expo in Slagermuseum: Kijk op de Kunstacademie

Gepubliceerd op: 21-10-2012 | Gewijzigd op: 24-10-2012
Ook in Museum Slager wordt een eerbetoon aan de 200-jarige Kunstacademie met een expositie gevierd.
Onder de titel 'Hoe bestaat het' zijn daar tot 1 december 2012 [voorbereidende] werken te zien van enkele Slagertelgen, onder wie de grondlegger en docent Petrus Marinus Slager, Piet Slager, de aangetrouwde Suze Slager- van Velzen, en Jeanette Slager [zus van Piet].
Opvallend is ten eersten dat alle werken uit de reguliere collectie zijn weggehaald en dat de keuze van de inrichters, onder wie beeldend kunstenaar Rolf Engelen en free-lance 'curator' en galerist Mieke van Schaijk, maar tot een beperkte keuze van werken zijn gekomen waardoor er witte wanden in grote zalen overblijven*. Hier valt terecht de slogan 'Hoe bestaat het. Dat was een kreet uit een van de voorgesprekken, die voormalig directeur van de Kunstacademie [1997-2001] Erik de Vries mee nam voor zijn openingstoespraak en tot titel van deze expositie verhief.

*Noot Opzet expo
Zie onderaan het artikel de verantwoording over de inrichting van de expositie en over de keuze van de werken door Derk Thijs.

Op de opening 'Hoe bestaat het', waarvoor 275 uitnodigingen waren verstuurd, kwamen ongeveer 60 belangstellenden af. Rechts: Dde voorzitter van de Stichting Museum Slager Herman Haarhuis.


Beeldend kunstenaar Rolf Engelen met free lance curator/galerist Mieke van Schaijk de samenstellers van de expositie.	foto's © paul kriele, 20 oktober 2012.

Met het woord 'Leegte' zou men de tentoonstelling en de ceremonie er omheen kunnen samenvatten.
Voorzitter van de Stichting Museum Slager Herman Haarhuis beperkte zich- in een verlate opening - wijselijk tot een vriendelijk welkom. Haarhuis noemde, ondanks het recent bericht over het wegvallen van een gemeentelijke subsidie, toch de gemeente met 'ruime middelen' deze expo mogelijk heeft gemaakt. 'Met onze eigen middelen was dat niet mogelijk geweest,' aldus Haarhuis, die nog veelzeggend aangaf, dat '...u hier een volstrekt andere tentoonstelling zult zien dan anders.' Die steun kwam ook vanuit de Businessclub Hermes en het Rotaryfonds.
De meer wetenschappelijke kunstbenadering liet Haarhuis tactischer wijze over aan de, speciaal voor deze expositie door burgemeester Rombouts voorgedragen museumcurator Mieke van Schaijk, die er overigens niet veel van maakte, behalve dan dat zij het lijstje verplichte namen van medewerkenden zonder haperen wist op te lezen.

Alex de Vries, directeur Kunstacademie [1997-2001].

foto © paul kriele, 20 oktober 2012.

Nog meer bijzonder was de feitelijke openingstoespraak van Kunstacademiedirecteur [1997-2001] Erik de Vries.
die met een flauwe toespeling op de naam Slager ['Waarom is die Petrus Marinus geen slager geworden?' etc] begon.
'Dat neemt niet weg,' zo vervolgde de Vries, 'dat generaties Slager hun sporen hebben verdiend en dat zij in de Kunstacademie een grote rol hebben gespeeld.
Want de Kunstacademie op zich bestaat niet. De academie is afhankelijk van wie er zijn en door hen neemt de academie zijn gedaante aan.'
Daarop filosofeerde de Vries over kunst. 'Bij kunstwerken gaat het erom, dat je niet zeker weet wat je ziet. De beste kunst is waar je de grootste hekel aan hebt.. '
En gericht op de expositie maakte De Vries van zijn toespraak een verklaring gericht aan Mieke van Schaijk:
'Het gaat hier om de afwezigheid in de objecten die hier zijn tentoongesteld, om de dingen die hier niet hangen en kijk eens wat je ziet: Het kan niet op!'


	Links en boven: Een hoekje in de grote expositiezaal van het museum, waar verder niets hing, met werken van Suze Slager-Van Velsen en Jeanette Slager.

De tussenkamer met een merkwaardige vier -stoelen combinatie en daarboven kleine werkjes van onder meer de grondlegger Petrus Marinus, Suze Slager- van Velsen, Tom Slager en Hendrik de Laat.	De vroegere bibliotheek met vitrines, waarin 'Reparaties en uitvindingen' van de oud-docent Krijn Giezen [*1939 † 2011]. foto's © paul kriele, 20 oktober 2012

Zeldzame kunstwerkjes
Gezegd moet worden dat Derk Thijs*, die van Van Schaijk en Engelen de collectie Slager opnieuw mocht bekijken, er voor koos een keuze te maken uit werken die niet vaak worden getoond: jeugdwerken en voorstudies.
'Hierdoor krijgt men een kijkje achter de schermen,' zoals de begeleidende verantwoording meldt. Maar Robert de Groot blijft de verantwoordelijke voor de vormgeving,die toch wel erg karig is.

*Noot Zie diens verantwoording onder aan het artikel

Ter vernietiging..
Grappig is nog te vermelden, dat in de zaal grenzend aan de Choorstraat, in een vitrine enkele voorstudies liggen van Suze Bergé-Slager, die een enkele cursus kunst heeft gevolgd. Zij had deze kunststukjes dan ook in een lade klaar liggen, om door de buurman en klusjesman wijlen Gerard Jansen weggegooid te worden...

Na afloop zou Paul Goede, oud docent aan de Bossche Kunstacademie nog een seance geven. 'Daar moet je voorzichtig mee zijn, aldus een bezoeker JWK, die het al eens eerder meemaakte. 'Als je er gevoelig voor bent, kan dat leiden tot een hypnose.' Maar deze seance is,' aldus een andere kunstkenner, meer een performance. Paul Goede gaf er dan ook de titel aan 'Mental Color', maar elders staat in een museumflyer 'Dental Color'...

Verantwoording over de inrichting van de expositie en over de keuze van de werken.

Geachte bezoeker,

Als u hier vaker komt, zal u misschien verbaasd zijn. Alles is veranderd. Niets hangt meer op zijn oude plek, er zijn veel werken weggehaald en er zijn andere werken voor in de plaats gekomen. Hieronder zal ik proberen uit te leggen wat onze beweegredenen hiervoor waren.

Dit museum is misschien in de eerste plaats een historisch museum. Het gaat over de geschiedenis van een schildersfamilie. De manier waarop het werk eerder gepresenteerd was, was er op gericht om die geschiedenis inzichtelijk te maken. De schilderijen vervulden -samen met de meubels, de foto's, de teksten en de kamers zelf - een rol bij het vertellen van dit verhaal.

Ik maak zelf schilderijen en ben om die reden gevraagd om de collectie van het museum te herschikken. Mijn interesse gaat in de eerste plaats uit naar kunstwerken zelf. Als ik schilderijen of tekeningen zie kijk ik vooral naar het materiaal en hoe dat gebruikt is. Naar wat het is en wat het voor zeggingskracht heeft. De kunstenaar heeft ooit geprobeerd om - los van wie hij of zij was, wanneer hij leefde en wat hij verder nog deed - binnen dat beperkte platte vlak iets te maken dat de moeite waard is. En dat is wat er concreet overblijft.

In de huidige presentatie hebben we vooral dat willen tonen: datgene wat er concreet overblijft. We hebben geprobeerd om de werken los te maken uit het verhaal van de Slagers, zodat ze meer op zichzelf staan. Zo wordt hopelijk het verhaal van de kunstwerken zelf waarneembaar. Alles heeft immers iets te vertellen: natuurlijk dat wat afgebeeld is, maar ook de huid van een schilderij, het soort drager, het ritme van de penseelstreken, de manier waarop er later mee is omgegaan (sommige schilderijen zijn van hun spieraam gehaald. was dat omdat de maker niet tevreden was? oordeel zelf of dat terecht was!).
Allemaal aspecten die iets laten zien over de aandacht waarmee de werken zijn gemaakt en over de tijd die daarna verstreken is. Ook zo is de geschiedenis van de Slagers waarneembaar.

Al het werk uit de collectie (meer dan 1700 items) is opnieuw bekeken, ook de kleinste potloodschetsjes, jeugdwerken, anonieme studies en vreemde eenden in de bijt. Werken die op een onverwachte manier bleven fascineren zijn uitgekozen. Combinaties zijn intuïtief gemaakt, er zijn onverwachte en mysterieuze verbanden en verschillen te ontdekken.

We hebben het werk zo opgehangen dat u (bijna als een detective) naar al die sporen kunt kijken: er hangt niet te veel, en veel werk is oningelijst. Daardoor is de materialiteit van het werk goed ervaarbaar. U kunt heel dichtbij komen. Laat de schilderijen en tekeningen hun betoverende werk doen.
Derk Thijs, oktober 2012

Reacties op artikel

Van een bij de expo betrokkene:
'Een nietszeggende tentoonstelling! Slager onwaardig. En dan nog wel door het hele gebouw.!!
Bovendien daarna nog zo’n zgn. kunstenaar met de nodige arrogantie onzin horen uitkramen en die idiote “seance” als serieuze voorstelling te moeten aanhoren was voor mij (én de nodige anderen) té veel om te kunnen verteren!!'
Van een H.
Ik heb het verslag van Paul K. aandachtig gelezen. Een heel 'palet' van lieden passeert de revue. Hoe bestaat het dat zoveel lui erbij betrokken zijn en zoveel niksigheid het resultaat is. Opvallend: de 'artiesten' hijsen elkaar één voor één op 't schild met vooral veel schouderklopperij en geldverspilling. Ik ga dus niet kijken!

Terug naar boven