Jim Gillebaard

Printerversie

Gepubliceerd op: 27-02-2003 Jim Gillebaard overleden 27 februari 2003.

Vanmorgen vrijdag 27 februari 2003 is Jim Gillebaard, na een langdurig ziekbed [keelkanker], overleden.
Gillebaard kreeg bekendheid door zijn initiatieven op het gebied van artistieke -creatieve ontplooiing van de -doorsnee- burger.

Jim Gillebaard, 1945-2003 Geliefd, creatief en open voor het avontuur.

De oorspronkelijk graficus/kunstschilder was vanaf 1974 directeur van de Artistieke Schuit [St.Jorisstraat] , waar hij al vanaf 1996 als coördinator aan verbonden was. Vooral de minder kansrijken, zoals asielzoekers, blinden of doven, Gillebaard bedacht er een lesmethode voor. Daarom werd hij ook wel de architect van de Bossche volkscultuur genoemd. Hij was op veel gebied een wegwerker die dag en nacht vol zat met creatieve ideeën en oplossingen
De Artstieke Schuit verhuisde, fuseerde en groeide tezamen met de Muziekschool, KEI en Picos uit tot een instituut met een paar honderd docenten en een paar duizend cursisten. Netwerken en lobbyen waren de vijvers waarin deze p.r.-man zich als een vis in het water voelde. Maar dat groot verband was organisatorisch en artistiek wat teveel voor de levensgenieter die hield van onder meer [boot-] reizen.
Zelf wilde hij graag weer zijn artistieke ambities gaan oppakken, wat bleek uit zijn auteurschap voor magazines en van kookboeken en biografieën.

In 1997 maakte Gillebaard zijn zilveren jubileum mee bij de Muziekschool die al eerder was omgedoopt in Muzerije. Drie jaar later stapte hij - door ziekte - vervoegd uit het artisieke Bossche wereldje. 'De man die de tent zoveel goodwill heeft bezorgd en groot heeft gemaakt, ' aldus Raymond Jaddoe die 30 jaar als collega zijn maatje is geweest.

Jim heeft op amateur-kunstgebied in de stad wortels geschoten. Dat is meer dan een compliment voor de in 1945 geboren kunstenaar die zoveel moeite deed om Boschenaar te zijn er zelfs katholiek voor werd.

De basis voor die onstuimige gedachtenspinsels kreeg hij al in zijn studententijd toen hij als beheerder van de Citadelkazerne- temidden van andere artistiekelingen- verbleef en met hen heel wat [muziek-]feestjes opgezet heeft. Zoals hij onverwacht en zonder opsmuk twee jaar geleden van de Muzerije vertrok, zo is deze man met stille trom vertrokken.

De uitvaartdienst, geleid door Jac Snackers , een van Jims vrienden, vindt waarschijnlijk pas donderdag 6 maart 2003 in de San Salvatorkerk plaats. Het was Jims wens om in Amsterdam begraven te worden.

In de overlijdens advertentie gaf het Bestuur van de Muzerije aan dat zij Jim hebben leren kennen als een creatief, bewogen en emotioneel mens.

In memoriam Jim Gillebaard door Jack Snackers 6 maart 2003 
Tijdens de uitvaartdienst in de San Salvator gaf Jack Snackers de levensloop weer van Jim Gillebaard. die in 1974 directeur werd van de Artistieke Schuit.
Vele kwaliteiten zijn hem toebedeeld. Over Jims beroerselen lichtte Snackers Jims liefde voor Cis en de kinderen aan als tipje van de sluier. Daarnaast zijn liefde voor de natuur. Hij verbaasde zich erover dat wat zich daar afspeelt, de zon, de vogels, de bloemen. Dat we daar zo maar aan voorbij kunnen lopen. We maken daar toch deel van uit!
Na zijn vertrek bij de Muzerije ging Jim zich meer toeleggen op eigen artistiek werk. Van een Amsterdammer zou je niet anders verwacht hebben, maar Jim was een man die uitersten op zocht. Iemand die tussen het volk stond en vooral tussen de minderheden.
In zijn werk experimenteerde hij en betrok er baanlozen en asielzoekers bij. De Artistieke Schuit was geen elite schooltje.
Een confrontatie met andere culturen volgde bij het samengaan van de Artisitieke Schuit en de Muziekschool . Ook op die locatie zocht hij naar mogelijkheden. Het liefst had ie de zolder opengesteld voor cursussen en de kelder om er een restaurant te beginnen.

Den Bosch 800 als leidraad cursussen Artistieke Schuit augustus 1984
Jim Gillebaard neemt Den Bosch 800 als thema van cursussen voor de Artistieke Schuit najaar 1984. De deelnemers gaan uiteenlopende wagenspelen uitvoeren. Het basismotief is: De zeven hoofdzonden van Jeroen Bosch.
 Alle 28 afdelingen werken naar die gezamenlijke eindpresentatie die plaatsvindt in de Nederlands Hervormde Kerk. De bijeenkomst wortd afgesloten met een allegorische optocht.

In zijn geliefde ambiance de Muzerije. © collectie Muzerije, 200.]

Jims initiatief: Swingavond op binnenplaats Muzerije . oktober 1996.
Een swingend rock- jazz- en popcafé voor de muziekliefhebber. Elke [laatste ] vrijdagavond van de maand startte in oktober 1996 de -eerste -Bossche swingavond onder de titel Party Swing. Jim was met zijn maat Raymond Jaddoe de initiatiefnemer. Zij wilden vermaak bieden aan het uitgaanspubliek dat voorheen de dancings bezocht en die sfeer nog graag wilden proeven.
Ondersteund met projecties op scherm van oude platehoezen en muziekfilms uit de jaren zeventig tracht de Muzerije zo'n dancing na te bootsen.

Bij zilveren jubileum Gillebaard 1972-1997
Juist minderheden en minder bedeelden in beeld mei 1997.
In een interview met het Brabants Dagblad [Ruud Kamphoven]stelt Gillebaard: 'ik kom uit Amsterdam maar ik voel me Bosscheaar, al woon ik in Vught.
De graficus en schilder Gillebaard begon na zijn studie in 1996 aan de Bossche Kunstakademie. Daar had hij een eigen studie methode voor gehandicapten bedacht. De praktijk bleek erg succesvol en trok alom belangstelling. [NCRV documentaire Maar dat succes was hem niet gegund. Door de gemeente werd he tinitiatief de nek omgedraaid. De subsidiekraan ging dicht. ' Deze mensen moetten dat maar in hun eigen tijd doen, was de visie.'
Ook voor vrouwen, die toen nog niet alleen het huis uit mochten en voor wao-ers en uitkeringstrekkers volgden cursussen tegen een gereduceerd tarief.Ook hier stak de overheid een stokje voor deze verkapte vorm van een uitkering. 'De Sociale Dienst, die aan de cursussen meebetaalde, was daarvoor niet bedoeld', luidde het commentaar.
Gillebaard sprak aan 't slot van het gesprek: 'ik heb altijd geprobeerd de kunstzinnige vorming populair te maken. Gooi die tent toch open.'

Eerder had de culinaire getalenteerde Gillebaard al laten merken dat hij het liefst een eetcafé in de kelders van de Muzerije had willen inrichten. De multi-functionele danszaal op de binnenplaats was al een kolfje naar zijn hand.
Gillebaards jubileum werd gevierd met een muziekuitvoering en aansluitend een receptie [tevens afscheid docent Ton van de Sande] op zondagmiddag 25 mei 1997 in de Muzerije.

Tijdens zijn geliefd tijdverdrijf: de watersport. © privé collectie Gillebaard, 2000.

Afscheid per 1 januari 2001

Gillebaard, die een eigen netwerk had opgebouwd en voor de Muzerije lobbyde organiseerde kunstzinnige arrangementen voor organisaties, bedrijven en instellingen zoals concerten, festivals. Die liepen haaks door de programmering van de Muzerije als opleidingscentrum.
Gillebaard nam ongewild en geforceerd afscheid van een instituut met 5.000 cursisten en 200 docenten. Gillebaard verweet de politici en ambtenaren bij die gelegenheid, dat ze teveel op de centen[ uitgaven] letten. Maar kunstzinnige vorming genereert. Docenten brengen de jeugd gevoel voor schoonheid, emotie en respect bij, aldus Gillebaard die pleitte voor een betere honorering van zijn collega's. 
Dat afscheid verliep januari 2001 in besloten kring met docenten en medewerkers.
In een afscheidsinterview licht de vertrekkende adjunct-directeur een tipje van de sluier over diens plotseling vertrek: 'Ik ben mijn directe verantwoordelijkheid over de afdeling Beeldende Kunst -na de fusie met KEI en Picos [1999] kwijt geraakt. De leiding bestond uit een directie met verschillende afdelingshoofden. Binnen die nieuwe directie werd mijn functie steeds onduidelijker. Door de veel te krap geworden huisvesting kregen mijn promotionele activiteiten met derden geen ruimte meer. 
 terug naar top


Terug naar boven