Bossche bevrijder [1944], de Welshmen Vivian Moore, overleden

Gepubliceerd op: 25-01-2013 | Gewijzigd op: 25-01-2013
Een van de Bossche bevrijders van october 1944 -de Welshmen Vivian Moore - is dinsdag 22 januari 2013 op 88-jarige leeftijd overleden.
Moore behoorde tot één van de grotere veteranenbranches (de Pontypridd ’s-Hertogenbosch Veteranenbranch), waar de stad sinds de jaren negentig nauwe banden mee onderhoudt. Deze Veteranenbranch heeft een aantal Bossche bevrijders in zich. Jaarlijks wordt de Britse herdenking in Pontypridd voor alle slachtoffers uit Wales en ‘s-Hertogenbosch door de gemeente ‘s-Hertogenbosch en de Stichting October 1944 ‘s-Hertogenbosch bijgewoond. Vivian Moore was daar al jaren – samen met de nu nog twee in leven zijnde bevrijders Bill Alan en Emrys Davies – eregast.

Vivian Moore in 2008 met leerlingen van het St Janslyceum.
Vivan Moore uit Zuid-Wales (Pontypridd) is op dinsdag 22 januari 2013 op 88-jarige leeftijd overleden.

foto © jandewit, 2008 .

In 2005 – bij de realisatie van een speciaal ’s-Hertogenbosch Memorial Stone regelde de toen ook aanwezige wethouder Van de Mortel dat Vivian Moore – die een financieel sober bestaan leefde – ’s-Hertogenbosch nog een keer kon bezoeken. Onze stad had hij na de oorlog nooit meer gezien. Dat bezoek– waarbij hij ondergebracht werd bij een gastgezin - werd door Vivian als heel speciaal ervaren, en daarover sprak hij nog altijd met veel warmte.

Op veel momenten in Zuid-Wales zijn ontmoetingen geweest tussen Vivian Moore en uiteenlopende Bossche delegaties. Hem stond de ontmoeting met Bossche scholieren van het St Janslyceum in Pontypridd in 2008 nog heel goed bij, en hij beleefde veel plezier aan het vertellen van alle ervaringen aan onze jongeren.
De gezondheid van Vivian Moore was het laatste jaar erg broos, vertelt Kabinetschef Jan de Wit, tevens adviseur van de stichting October 1944 ´s-Hertogenbosch. Slechts 8 weken geleden (november) hebben Pierre Kisters (voorzitter van de Stichting October ’s-Hertogenbosch ) en ik (uit naam van het stadsbestuur) de toen al zeer verzwakte Vivian nog speciaal bezocht, om nog één keer ‘dank je wel’ te zeggen en alle warmte te geven die past bij de verdiensten van zo’n bevrijder voor ’s-Hertogenbosch. Pierre en ik zijn erg blij dat dat moment nog heeft plaatsgevonden.