Zoeken
Memorabele uitvaartdienst Louis Pirenne in Sint Jan
| Printerversie |
De uitvaartdienst van de zaterdag 12 april 2014 overleden Louis Pirenne stond in het teken van zijn uiteenlopende levensaspecten: historie, kunst/muziek en het geloof.
Daarover spraken zowel diens broer Albert, die als hoofdcelebrant op woensdag 15 april 2014 de dienst in een drukke Sint Jan, samen met plebaan Gert Jan van Rossem leidde, als wel diens oudste zoon Victor. Namens de Orde van het Heilig Graf sprak ook Richard van der Loo over de bevlogen en erudiete vakhistoricus. Van der Loo, die Louis ruim 25 jaar meemaakte, benadrukte met name de mens Pirenne, als een warme, belangstellende en hartelijke persoonlijkheid.
De uitvaardienst werd muzikaal werd begeleid door de Schola Cantorum en na de Communic speelde een kwartet met solozang van een der Schola-leden een cantate van Bach: ’Ach Herr, lass dein lieb Engelein am letzten die Seele mein in Abrahams Schoss tragen’. Dat werd muzikaal vertolkt door Els Hoekstra, Paul Fischer, Michel Kroese en Pieternel Pirenne.
 |
De familie Pirenne verzamelt zich voorafgaand aan de uitvaartdienst in de Sint Jan bij de doopkapel. |
| De kleinkinderen begeleiden het stoffelijk overschot van opa Louis Pirenne naar het hoofdaltaar. foto's © paul kriele, 15 april 2014. |
 |
Pirenne was niet alleen lector en voorganger in het middaggebed, hij was sterk betrokken bij de Sint Jan als kerk en als monument, zoals hij opkwam voor vele monumenten in Brabant, aldus plebaan GertJan van Rossem: ’Naast zijn constructieve inzet voor kerk en wereld toonde hij ook zijn betrokkenheid bij zijn familie waarover hij in ‘De archivaris vertelt’ getuigt. Bewust heeft Louis naar zijn sterven toegeleefd. Met geloof hoop en vertrouwen ging hij dat tegemoet.’
Op uitnodiging van celebrant Albert Pirenne staken de kleinkinderen de kaars van het licht van Christus aan, dat ‘..Licht dat Louis mag gaan zien en ten volle beleven’.
| Een kwartet bestaande uit Els Hoekstra, Paul Fischer, Michel Kroese en Pieternel Pirenne vertolkten met solozang van enkele koorleden van de Schola Cantorum een cantate van Johan Sebastiaan Bach. foto © paul kriele,15 april 2014. |
 |
Broer Arthur verzorgde de eerste lezing en Louis kinderen Victor, Pieternel en Christie spraken de voorbeden uit. Daarin memoreerde Pieternel aan een van Louis’ voorbeelden, Johannes van ’t kruis, die getuigde van de onzekerheden van wat er zou komen. [tekst staat op bidprentje]: Wij weten het nog niet…’
Victor refereerde aan het initiatief van zijn vader die eertijds de carnavalsmis bedacht en later- bij een tekort aan leden- zorgde dat de Schola Cantorum nieuwe leden wist aan te trekken. Piuetenretl dankte
Broer Albert. Ging in zijn In memoriam terug naar het ouderlijk huis in de Tilburgse Tuinstraat en haalde onder meer een uitspraak van de op 66-jarige leeftijd overleden moeder Annie aan: ‘In het verleden ligt het heden en in het heden wat worden zal’ Het was met name Albert die de specifieke raakvlakken en levensaspecten van broer Louis memoreerde. ‘De tijd is een grote stroming van liefde, elke tijd laat iets achter: geloof liefde en kunst. Louis leerde via studies de geschiedenis liefhebben. Zo leerde hij op de Brabantse dagen in Hilvarenbeek zijn vrouw Annie Pollen kennen. Zij zijn in de Sint Jan getrouwd waarbij broer wijlen Maurice op het orgel het lied van de Zoete Moeder van Den Bosch speelde.
Louis dank voor je leven met Annie dat met 5 kinderen vruchtbaar is geweest, dank met ons als familie, dank als gelovig mens. Je geloof ademde stijl, zoals je sprak van de High Church, een kerk met zang en muziek.
We hebben nog één wens: dat je in het licht van God in vrede [Shalom] verder mag leven.’
 |
Dragers van Klopper Kramer brengen de kist na afloop van de uitvaartdienst naar het kerkhof Orthen, alwaar Louis Pirenne in het familiegraf werd bijgezet. foto © paul kriele, 15 april 2014. |
De oudste zoon Victor plaatste in zijn terugblik het warme hart van zijn vader tegenover de koude Sint Jan, dat hijzelf al als jong misdienaar en later als koorlid beleefde.
Victor koos uit de vele invalshoeken de levenslust van zijn vader en plaatste daarbij diens legendarische fitheid en diens kerngezonde lichaam voorop. ‘Bij elke familiedag stonden we er telkens zo versteld van, dat we gingen geloven in een eeuwig leven op aarde. Maar daar kwam op je 89ste toch een eind aan. Helaas, ziek zijn was niet je grootste talent. Op het laatst ging je nog als een razende je archief op orde zetten.
Vitale vader levenslustige opa, door betrokkenheid op de geschiedenis, jouw visie op het hierNUmaals, dat heb je ons blijvend aangeraakt en beïnvloed. Dank je wel voor jouw en ons leven.’
Op het bidprentje schreef broer Albert: [1e wn laatste couplet]
leven in tijd
in jaren te meten,
verweven met ruimte
door aarde gevoed
leven voltooid
in haar tijdloze wezen
liefde die blijvend
haar oorsprong ontmoet
Terug naar boven
 |
 |
 |
 |