Zoeken
Markus Visker: elke dag een rondje stadsmuur om los te komen
| Printerversie |
U kent hem..? Zeker wel als u in de nabijheid van de stadsmuur woont. Want het is elke dag rond half zeven vast prik. Dan komt Markus Visker in snelle pas langs*. Bijna rennend met het hoofd vooruit en de armen zwaaiend langs zijn lijf. Met die houding is Markus het beeld van een snelwandelaar. Sommigen noemen hem al gekscherend 'gejaagd door de wind'.
 |
Markus Visker pauseert even op Bastion Oranje tijdens zijn dagelijkse snelwandeling langs de stadsmuur, een afstand die hij in ruim een uurtje aflegt. foto © paul kriele, 24 juli 2017. ............................................................. |
Markus vertrekt om even na zessen vanuit zijn huis aan de Zuid-Willemsvaart voor zijn dagelijkse ritueel. Daar houdt hij strak aan vast om reden van zijn gezondheid en om geestelijk los te komen, vertelt hij onderweg tidens een korte pauze op Bastion Oranje. Na het interview zet hii zijn wandeling voort en eindigt elke dag weer bij zijn huis aan de Zuid-Willemsvaart, ook dichtbij de stadsmuur.
Visker, die feitelijk Jos heet, maar dat geen mooie naam meer vond, maakte er Markus van. Dagelijks vindt hij zijn vertier en ambitie in boeken. Hii is er gek op en bij voorkeur op de grote Europese romantische literatuur van na 1800.
Dat is niet geheel vreemd want na een studie sociologie in Tilburg, die hij niet af maakte, stapte hij in de wereld van boekwinkelier. Zo stond hij in boekwinkels annex antiquariaten in onder meer Schiedam en Nijmegen. 'Ik ben een boekenmens en houd enorm van boeken. In de tijd van de ontkerkelijking - de jaren 60-70 - kwamen de kloosterbibliotheken los. Die gingen de markt op. Die tijd was voor mij een luilekkerland,' vertelt Markus gedreven.
| Markus Visker, 's avonds sportief na een dagje serieus in boeken te hebben gesnuffeld. foto © paul kriele, 24 juli 2017. .................................................................................................. |
 |
Markus is op derde kerstdag 1948 geboren in Valberg bij Nijmegen, maar kwam door de aanstelling van zijn vader kort na de oorlog naar Brabant. In 1954 kreeg vader Visker na een positie aan een lagere school in Eindhoven, een benoeming als onderwijzer aan de Lambertusschool in oud Orthen [op het einde van de rijksweg]. Die lagere school verhuisde eind jaren 50 naar de nieuwbouw op de Ketsheuvel en kreeg als nieuwe naam Pastoor Schutjesschool. Je begrijpt dat was voor ons de reden dat we uiteindelijk in Den Bosch terecht kwamen.
Toen zijn ouders op hun oude dag verzorging nodig hadden, is hij met zijn zus Lucia bij hen gaan inwonen om hen te verzorgen en voor hen het huishouden te gaan doen. Ze gingen plots hard achteruit. Kort na elkaar zijn ze binnen vijf jaar overleden.
Markus: 'Ik zit de hele dag over boeken gebogen. Dan krijg ik na zessen wel behoefte aan buitenlucht en andere praat.
Vorig jaar ben ik begonnen met een studie filosofie in Tilburg. Dat betekent dus dat ik niet elk dag op een vast tijdstip aan mijn dagelijkse wandelling toe kom.
Maar ik kan er mee mijn gedachten de vrije loop laten. Op zo'n route komt er in mij langs wat ik die dag heb meegemaakt en wat er is gebeurd.
Onderweg kom je mensen tegen, vaak ook sportieve lui, die je groeten. Een volgende keer raak je met elkaar in gesprek'.
Markus loopt meestal licht gekleed in een sportief overhemd en bij warm weer in een korte broek. 'Ik heb een lage bloeddruk. Dus het duurt even voordat ik dan wat op temperatuur kom.'
Vriendelijk afscheid nemend en even gehaast als hij is gekomen, stapt Markus er weer op los. Hij heeft nog driekwart van de 'stadsmuurroute' te gaan.
*Honderd jaar geleden noemde Bosschenaren, die deze route liepen, 'een uurse wal'. Marie Hemmink vertelde dit in het boek 'Stadsgezichten' *1988. Bij terugkeer keken ze op de grote klok van het station die toen nog de 'Greenwich tijd'
aangaf.
Terug naar boven
 |
 |
 |
 |