Zoeken
Oegandees project + belevenissen van Bossche Anouk Peters
| Printerversie |
Anouk Peters, jong en talentvol, heeft na een studie Sociale Pedagogische Hulpverlening [SPH] aan de ‘Hogeschool Arnhem en
| De reis beluste Anouk Peters, die in Afrika ontwikkelingswerk deed en daar nog niet genoeg van heeft. Haar eraringen in Oeganda, en vooral de verhalen van de Oegandezen die ze er ontmoette, staan opgetekend. foto © paul kriele,10 maart 2013 |
 |
En of dat nog niet genoeg is met Lode Kulik en Iris van Aalst heeft zij na haar bevindingen en gemotiveerd door ervaring in Oeganda, een stichting in het leven geroepen.
Last but not least bracht zij over haar werk in Afrika een boek uit: ‘Nnia Olugero, I have a story’ in het Oegandees, ofwel ‘Ik vertel mijn verhaal’. Op basis van Oral History, tekende zij de verhalen op van 25 personen die zij bij haar werk tegenkwam.
Levensverhalen van onder meer een prostituee, psychiater, een lesbische transgender en van de gevangene Patrick Omusibe, die in 2002 ter dood is veroordeeld. Deze achtergronden zeggen al genoeg in welk maatschappelijk vlak haar inzet en basale educatie zich afspeelde.
De gevangenis in...
Voor ons een avontuur, maar voor Anouk een uitdaging: op een dag kwam zij met een leugentje de gevangenis binnen om Kandole te interviewen. Daarvoor was al een officiële aanvraag van haar afgewezen … !
 |
De leden van de stichting ´Nnina Olugero´, vlnr Lode Kulik, Anouk Peters en Iris van Aalst. Rechts de Engelse editor Evangeline Deavall, die Anouks eerste boek voor haar bewerkte. foto´s © paul kriele, 10 maart 2013. |
Op de rand van de ‘afgrond’
Haar inspiratie lag en ligt juist in de achtergronden van deze personen, die vaak op de rand van de afgrond verkeren, maar soms er alsnog boven op komen, aldus Peters, die na haar studie Sociale Pedagogische Hulpverlening besloot te gaan reizen. 'Ik vind Afrika een ontzettend interessant continent en Oeganda een mooi land. Maar verder had ik geen concrete plannen.'
'Achteraf,' zegt Anouk, die na enkele maanden als vrijwilliger bij de organisatie Kyda een paar maanden in de gezondheidszorg met verslaafden en Hiv-patiënten, heeft gewerkt, '....betekende ´Afrika´ voor mij een cultuurshock. Ik was daar vaak de enige blanke. Men beziet Europeanen als rijk, in hun ogen liegen ze niet. Voor mij als vrouw was ik bij wijze van spreken voor elke man een huwelijkskandidaat, die ze sowieso al graag aanraken.'
Toen zij najaar 2012 terugkeerde in Nederland vond zij nieuwe uitdagingen. Allereerst wilde zij haar ervaringen, versterkt met de opgetekende verhalen, in een boek uitgeven. Daarbij vond zij begrip en vervolgens steun van een paar maanden later opgerichte stichting ‘Nnina Olugero’, die de uitgave mogelijk heeft gemaakt. Zondag 10 maart 2013 was in Café De Unie de presentatie van Anouk Peters' eerste boek.
Gezien haar visie en energie zal Anouk nog alle aspecten van marketing, publiciteit, sponsorwerving onder de knie gaan krijgen. Geen berg is haar te hoog. Haar eerste publicitaire moment in Café De Unie verliep dan ook nog in een informele sfeer.
Geleidelijk aan gaat Peters´ netwerk groeien en komt de sponsoring ook op gang . Dat geeft haar meer zekerheid om opnieuw naar Oeganda terug te gaan met nog grootsere plannen en inzet. Mogelijk dat we dat door een tweede boek gaan meemaken…En ook daarvan gaat de winst naar het goede doel, aldus Peters.
Intussen verkoopt Anouk ook nog zelf ingekochte Oegandese sieraden. Over zakelijkheid gesproken ….
>>>Op de site Nnina Olugero staat een uitgebreide toelichting op het werk van Anouk Peters, de stichting,haar boek, compleet met foto's.
Terug naar boven
 |
 |
 |
 |