Aangrijpende uitvaart van pastor Jack Snackers

Printerversie

Gepubliceerd op: 04-11-2009 | Gewijzigd op: 05-11-2009
Voor Jack Snackers werd dinsdag 3 november 2009 in de San Salvatorkerk een uitvaartdienst gehouden. Jack Snackers overleed woensdag 28 oktober 2009 op 85-jarige leeftijd.
Ruim 500 belangstellenden, familie, parochianen en anderen woonden de uitvaartdienst bij. 
Voorganger Martien Stiphout leidde aangrijpende plechtigheid samen met Adri Bosch, Maria van den Dungen en Jantine Ronde. In de kerk waren ook de oud-collega's van Jack aanwezig evenals de plebaan/deken van deSt. Jan Gert-Jan van Rossum.
--------------------------------------------------

Toespraak door Snackers' neef Marc Pesch
Het is goed zo, dat hebben we geregeld gezegd in de familie de afgelopen dagen. Maar toch was de schok groot vooral voor zijn zussen.
Oom Jack was een speciaal mens binnen de familie. In veel gevallen bescheiden, een luisterend oor, zichzelf wegcijferend, altijd gericht op de ander. Een goed mens, met een open hart. Gul en vrijgevig in alle opzichten!
Hij trouwde zijn zussen, ieder van de neven en nichten en doopte onze kinderen.
Leidde de uitvaartdienst van zijn ouders en zus hoe moeilijk het ook voor hem was.
Hij was toch maar onze broer en oom die dat deed en maakte het zo voor ons heel speciaal!

Een filosofisch mens, ontwapenend in zijn ontvangen en verwonderd soms over de wereld om hem heen.
Hij was vroeg van huis, op zijn 12e naar kostschool en later het seminarie. Hij moet dus ook veel gemist hebben aan gezelligheid thuis met zijn zussen. Maar hij was er altijd op de achtergrond en keerde steeds weer naar dit huis terug.
“De Peppels” op de Wesselmanlaan bleef altijd zijn “thuis”.

Boven: De uitvaartdienst met de oud-collega's Wim de Bekker, Karel Huiskamp, Adri Bosch, Martien van Stiphout en zijn opvolger Frits Bakker en de mensen uit de latere en het huidige pastorale team. Rechts boven: het uitgeleide van de baar door de voorgangers Martien van Stiphout, Jantine Ronde, Adri Bosch en Maria van den Dungen. foto's © johan kaffener, 3 november 2009.

vervolg toespraak Marc Pesch
We hebben veel herinneringen ieder van ons;
De vele vakanties die San maakte met Jack op Texel het samen naar vogels kijken, het wandelen op de Strabrechtse heide, een puzzel leggen op de Bethaniëstraat en het verwoed zoeken naar dat stukje die de puzzel compleet moest maken. Zo typerend ook voor Jack......de puzzel compleet maken in zo veel situaties van blijdschap en droefheid van geboorte en sterven.

Hij was er veel voor anderen maar bleef trouw aan zijn familie op de momenten dat hij nodig was. Zo ook bij het sterven van Ward; samen bidden, ingekeerd tot rust komen.
Het aanwaaien op zijn fiets in Middelbeers, want hij fietste wat af.
De vele vakanties met Wil in de IJffel en het Sauerland :de speciale plek die hij had ook in dit gezin. Het intens mooie moment delen van samen die buizerd zien vallen op weg naar zijn prooi. De vele etentjes in Boxtel het samenzijn met kerstmis of pasen. Het troosten van Greet in haar ziekzijn en het indrukwekkende moment van haar ziekenzalving. Want, was er iets met zijn zussen dan nam het verdriet toch een stukje van hem mee. Of heel bijzonder het zegenen van een nieuw betrokken huis. En Gert die vreselijk veel plezier beleeft als Jack thuis komt van het seminarie en de hond Boelie, naar boven en weer naar beneden de trap opjaagt.

Voor ons neven en nichten ook herinneringen genoeg. Op een goede dag kwam hij bij ons thuis in zijn oranje kever. Het dak ging open en wij als neefjes en nichtjes hingen er joelend uit.
Wij lieten mijn moeder Greet angstig achter omdat oom Jack wegstoof, het stuur tussen zijn knieën geklemd terwijl hij rustig zijn haren ging kammen.
Dat was oom Jack.

De gezamenlijk vakanties in de bergen, samen met hem op een kamer op vakantie en hij iedere ochtend tegen de spiegel “goedemorgen Snackers” want wie zegt het anders zei hij dan.
De vele wandelvakanties waren toch altijd gericht op een doel. Moeizaam ploeterend over prikkeldraad of beekjes. De weg kwijt? We gingen nooit terug. Dat was oom Jack en ook dit typeert hem.
Altijd vooruit, blik gericht op de toekomst, niet omkijken er komt steeds weer een nieuwe weg.
Zo had hij zijn familie als steeds terugkerend thuis”, maar gezegd moet worden dat op een gegeven moment jullie zijn thuis werden.
San Salvator
Hij omarmde de San Salvator en de San Salvator omarmde hem. Dat is iets waar ik jullie mede namens zijn zussen in het bijzonder, allemaal heel hartelijk voor wil bedanken. De San Salvatorgemeenschap gaf hem die geborgenheid waar hij zich jarenlang thuis voelde. Daar is de familie u allen ongelofelijk dankbaar voor. De San Salvator was zijn “thuis” geworden. Bijzonder om te zien dat u met zovelen gekomen bent om hem uitgeleide te doen. Hartverwarmend de reacties en het medeleven. Heel veel dank namens zijn zussen, zwager Paul en alle neven en nichten.

En nog even terugkerend naar het huis “De Peppels” uit zijn jeugd, zie ik het beeld van Jack in de hal van een leeg huis. Klaar om te vertrekken zingt Jack een aria uit “Faust” van Gounod; “Salut demeure chaste et pure” wat betekent Vaarwel, woning van zuiverheid en ingetogenheid”.

Nu zullen wij deze woorden voor jou uitspreken oom Jack.
Vaarwel huis San Salvator en allen die daar wonen.

De voorgangers in de dienst vlnr Maria van den Dungen, Jantine Ronde, Adri Bosch en Matien van Stiphout. foto © han kaffenger, 3 november 2009.

En tot slot heeft u ongetwijfeld allemaal het wandkleed hier achter mij zien hangen. Iedere vogel erop werd gemaakt door een van zijn zussen San, Wil, Riet, Greet en Gert voor zijn 25 jarig priesterfeest.
Hij was er bijzonder op gesteld en koesterde het de rest van zijn leven. We geven het hem nu mee in zijn graf. De vogels erop symboliseren de trek naar een andere wereld. De vogeltrek die hij zelf zo vaak in het echt mocht aanschouwen op zijn geliefde Texel. De vogels, zijn zussen vergezellen hem nu op zijn reis naar de horizon.

En daarom uit Psalm73;
“bij U, mijn hoogste
goed, mijn God,
bij U ben ik
geborgen”
wil ik afsluiten en zeggen;

“Oom Jack, nu ben je echt thuis”.

's-Herrtogenbosch, 3 november 2009 uitvaart van Jack Snackxers in de San Salvator.
Toespraak door Marc Pesch

--------------------------------------------------------------------------------
De Overweging bij de uitvaart van Jack Snackers
door pastor Adri Bosch

Die man uit het evangelie, die man die met mooie handen zwaait in de rondte, met twee ogen voor en twee achter, die de hele dag gebaren maakt en wijst hoe het moet, nee niet zus, maar zo, de knecht die niet voortdurend denkt wat de baas wil, maar wat hij met eigen verantwoordelijkheid zelf moet doen, zelf doen, zelf doen en nog eens zelf doen, die man uit het evangelie, dat moet Jack Snackers zijn geweest.

Ik zie hem nog voor me, hoog op de fiets boven op de dijk langs de wielen. Hij had al een ziekenbezoekgroep opgericht, misschien wel de eerste in ons land, maar ging nu zelf naar een doodzieke mens om die tot en met de laatste snik in het sterven te begeleiden. Jack was er, zoals zijn God die heette: “Ik ben er, ik zal er zijn”. Om daarna in een puntige tekst de overledene te beschrijven voor op het bidprentje. Geen woord teveel of te weinig. En zo’n tekst las hij daags voor de uitvaart aan ons voor. “Ga eens zitten, ik moet jullie iets laten horen”. Hij las het voor en je zag hem glimmen van gepaste trots. Jack had het gedaan zoals zijn van afkomst Limburgse vader het hem had aangeraden: ”Ut mot goat gedaon wère”, het moet goed gedaan worden. Jack had het goed gedaan. Hij was een vakman. God die zijn baas was had geen betere knecht, zo tot in de puntjes, kunnen hebben.

Ja maar, God was er dus ook nog. Ja, Jack was een Godzoeker. Niet als een theoloog of een kerkelijke functionaris, maar als een vogel zo vrij. Zo vrij als de vogels op het wandkleed dat hij van zijn zussen kreeg toen hij vijfentwintig jaar priester was. Hij vloog rond en zocht God in ervaringen en woorden van mensen. Zijn executeurs, neef Marc en nicht Annelies, lieten mij hele mappen zien met stukjes en gedichten die hij verzameld had, uit de schrift, uit de litteratuur van eeuwen, uit de teksten van vandaag. Geen hoogdravende redeneringen, maar woorden recht uit het hart op grond van wat mensen hadden beleefd.
Denk maar aan het gedichtje wat op zijn priesterprentje stond, en in deze dagen op de rouwkaart:
Wij moeten iets melden van deur tot deur,
wij moeten iets brengen van wierookgeur,
wat licht in de nacht en wat vreugd waar men schreit,
zo’n beetje geluk en wat innigheid.

In dit gedichtje staat nog steeds de belangrijkste bron van godzoeker Jack. Hij zocht hem van deur tot deur. Hij zocht hem op huisbezoeken in Orthen, in Den Bosch noord. In huizen waar gerouwd werd. In huizen van vrome mensen. In huizen waar ze zeiden dat God niet meer bestond. Altijd vond deze charmante knecht van de Enige wel een spoor. Maar hij had niets van een kwezel. Hij kon ook ontzettend lachen om de Bossche volksvrouw die, gevraagd naar haar mening over leven na de dood, tegen hem zei: “Bende gij gek pastoor, dôôd is dôôd”.

Jack zocht gewoon door. En hij vond en hij wees het aan. Een van de laatste zinnen van zijn stervende zus luidde als volgt: “Ik ben heel gelukkig, want ik ben in God opgegaan”.
Jack hoorde het en zei: “Dat is het, dat is het precies”.
Hij wees het aan. Soms gebeurde het dat hij God niet meer hoefde te zoeken, omdat de Enige hem zo maar overkwam. In het weekend of bij vieringen van rouw en trouw als hij voorging in de liturgie als zijn stem plotseling oversloeg en hij een snik nauwelijks kon onderdrukken. Dan zag je dat God niet in zijn hoofd zat, maar in heel zijn warme, menselijke lijf. Veel mensen raakten door Jack begeesterd en raakten in vuur en vlam.
De San Salvator groeide en gloeide. Maar er waren er ook die oprecht meenden dat hij teveel van de menselijke ervaring uit ging en te weinig van de goddelijke openbaring. Dat kon Jack, zo ontwapenend als hij was, telkens weer verrassen. God openbaarde zich toch altijd al in mensen, dan moest hij Hem toch daar ook gaan zoeken! Hij meed zijn critici niet. Hij luisterde naar iedereen, dus ook naar hen.
Hij heeft ze vast tegengesproken, maar hij verstond hun oproep om naast betrokkenheid met de wereld ook oog te hebben voor bezinning, inkeer en stilte. Jack mediteerde, hij zocht in zijn eigen binnenkant. De godzoeker werd stiller en milder, maar altijd met de warmte die hem eigen was. Zo bleef hij, zo oud en breekbaar als hij werd.

Mijn uitvaart: ' Hett liefst vanuit de San Salvator'
Hij schreef over zijn uitvaart onder andere dit: “Liefst vanuit de San Salvator, maar alleen als daar nog de geest van vroeger heerst en door mensen die die geest mee uitdroegen”.

Die geest was er al in mensen die de laatste tijd voor Jack hebben gezorgd en van al die trouwe mantelzorgers wil ik er op verzoek van de familie twee in het bijzonder noemen: Nel Baltissen en Josephien Heijmeijer. Die geest is er vandaag, met al die trouwe mensen in onze San Salvator rondom Jack, hun herder van deur tot deur. Die geest zal er zijn, want niet uit te roeien is de geest die is te vinden binnen in de eigen ziel en buiten in de ziel van de massa. Die geest is onsterfelijk.

Luister naar de laatste woorden van de heilige Franciscus die ik vond in Jack zijn paperassen: “In de schaduw van de dood groet ik jou en iedereen die mij lief was in dit leven. Ik keer terug naar waar ik vandaan kom, naar moedertje aarde, en naar de schoot van ontferming, jouw en mijn God”.
Het hadden Jack zijn woorden kunnen zijn. Woorden die blijven hangen in ons geheugen en in ons hart, woorden die zeggen: “Wat er ook al kan gebeuren, nooit vallen wij uit de ontferming van God, nooit wordt uitgewist het levensverhaal van een oprechte mens. Jack, jij was zo’n mens”.
------------------------------------
Jack Snackers overleden  30 oktober 2009

Woensdag 28 oktober 2009 is Jack Snackers op 85-jarige leeftijd overleden. Snackers stond bekend als creatief en een man met goede ideeën. Toen hij met de celibaatsverplichting brak [1989] bleef hij aan als pastor van de Salvator. Dat was en is een eigenzinnige kerkgemeenschap die de mens [naastenliefde] centraal stelt in de geloofsbeleving en ook een eigen litiurgie volgt.

Snackers die op 1 juli 1924 in Heerlen werd geboren was een tijdgenoot van emeritus-bisschop Jan Bluyssen en zelfs korte tijd diens studiegenoot in Haaren. In die tijd ontplooide de Heerlenaar, die in 1927 met zijn ouders overigens naar Helmond verhuisde, zich als een inventief en creatief [scribent, toneel en cabaret] persoon.
Na zijn seminarie werd Snackers -voordat hij kapelaan werd van de Orthense Salvatorparochie[1967-1989]- rector van het Carolusziekenhuis en lid van de priestergemeenschap van de parochie St. Jan.

Bluyssen die de creativiteit van Snackers erkent en waardeert had in zijn bisschopstijd ook al met de eigenheid van de Salvator te maken. Twintig jaar geleden zei de inmiddels als bisschop teruggetreden Bluyssen over Snackers dat hij zijn ideeën best leuk vond, maar dat Snackers een idealist was. Met Snackers viel goed te werken,' aldus de in huize Mariënburg wonende Bluyssen'.

Snackers zegt over die periode [jaren 60-70], die bekend staat als het begin van polarisatie en secularisatie dat de toenmalige bisschoppen, die in januari 1980 door paus Johannes Paulus II op het matje werden geroepen door de vrijheid die de Nederlandse katholieke kerk zich veroorloofde, zich door hun vicarissen hadden moeten laten vertegenwoordigen en niets hadden moeten ondertekenen. 'Door zo volgzaam aan de decreten van de paus te zijn maakten zij zich deel van een centraal -in Rome- geleide machtsstructuur,' aldus Snackers in een interview uit de jaren 90.
Bluyssen vond dat de kerk van Snackers wel bestaansrecht had, mits zij de regels van bovenaf zouden accepteren' []!
Maar zegt van de andere kant ook dat hij zich nooit zo druk over die Salvatorparochie heeft gemaakt. 'We zijn altijd blijven praten,' aldus Bluyssen in een interview uit de jaren eind 80.
Over zichzelf zei Snackers: 'Ik was als student al creatief en gedurfd, maar nooit provocerend.'

Van Snackers zijn enkele publicaties bekend o.a. over rouwverwerking en liturgische vieringen.
Voor Jac Snackers wordt dinsdag 3 november 2009 /11.00 uur in de San Salvatorkerk een uitvaartdienst gehouden.
condoleance
Jac Snackers ligt maandag 2 november 2009 tussen 18.00-19.30 uur in de Salvatorkerk opgebaard.
Er is een condoleanceregister geopend op www.persoonlijkrequiem.nl.
Inloggen met : Jac Snakcers en vervolgens als wachtwoord: B49KRM

Terug naar boven