Ingetogen uitvaart in Sint Jan van Marianne Keser

Printerversie

Gepubliceerd op: 03-04-2018 | Gewijzigd op: 03-04-2018
Dinsdagmorgen 3 april2018 vond in de St. Jan de ingetogen uitvaart plaats van de op 23 maart 2018 overleden Marianne Strijbosch-Keser.
De met licht blauw bloemblaadjes beschilderde kist werd door vijf schoonzonen onder wie Bart, Peer, Jan, John en Cleem en een kleinzoon de kerk binnengedragen.

Schoonzonen en een kleinkind dragen de lijkkist de kerk binnen. foto © paul kriele, 3 april2018. .....................................................

Welkom door plebaan Gertjan van Rossem
In een welkom van  de door plebaan Gertjan van Rossem gecelebreerde dienst, benadrukte hij het creatieve en fantasierijke leven van Marianne, waarin ze mag terugzien op een wel bestemd leven waarin zij inzet en belangstelling en betrokkenheid heeft getoond. Ze wist ook in momenten van rouw en verdriet haar goede moed en humor te bewaren. Ze toonde haar enthousiasme en liefde voor God en de medemens.

Het misboekje bij de uitvaartdienst voor Marianne Strijbosch- Keser. Daarop foto's van alle boeken die zij geschreven heeft. ..................................................................................................

In memoriam door Henk Keser

De jongste broer Henk ging in zijn In Memoriam met anekdoten terug naar zijn jeugd waarin zusje Marianne zich al vroeg een schrijftalent toonde. Marianne was al op dertienjarige leeftijd opdreef met toneelstukjes waarvan zij de tekst en muziek schreef. Ze werden opgevoerd in het patronaat van de St. Pieter. Daarin mocht ik als kabouter, omringd door talrijke feeën, ook een rol spelen.
In die periode werd al de basis gelegd voor haar latere balletschool. Daar tussendoor ging zij per fiets klanten bezoeken om geld voor het gezin te verdienen.
Weer later reisde ze naar Amsterdam om bij de grote balletdanseres Sonja Gaitskill balletles te nemen. Mariannes eerste uitvoering was in het Casino [voorloper TheateradParade] met het Philharmonisch Orkest [toen nog het Brabants Orkest].
Via de balletschool maakte ze kennis met haar latere man Ludo Strijbosch. Op haar 39ste raakte ze  door het overlijden van Ludo [†26 april 1971] weduwe met zes kinderen.

Bij haar schrijven kwam in elk boekje haar kinderen voor. Pas op ‘Blote voeten naar Moskou’ zat er historie in verwerkt’.
Vervolgens noemt Henk Mariannes liefde voor de Zoete Moeder en haar lidmaatschappen van uiteenlopende Bossche verenigingen en het schrijven van musicals, revues en muziek en tekjsten bij jubilea.
En dan nog zijn de talrijke verhuizingen met alle kinderen niet gememoreerd.
Gelukkig was je met Cor Gilhaus met wie je de historie van de stad gemeenschappelijk had.

Violiste Marieke, de dochter van Henk Keser en Alex Geller [cellist] zorgden voor de bij de liturgie van een requiemmis toepasselijke muziek. foto © paul kriele, 3 april 2018. ..............................................................................................

Plebaan Gertjan van Rossem stipte nog eens de kernmerkende eigenschappen van deze ‘sterke vrouw’ aan: ‘Geheel haar levensloop kenmerkte zich door elegantie en betrokkenheid. Ook bij tegenslag toonde zij zich moedig. Als een positieve, constructieve en dynamische persoonlijkheid stond zij in het leven. Als derde in het gezin wist zij haar kansen te pakken. Met beperkte middelen en mogelijkheden wist zij altijd iets goeds te creëren. Waar zij ook kwam gingen de vensters voor haar open.
Zij lette er op dat er altijd bezieling was en zorgde voor de kwaliteit van het leven.

Marianne had altijd veel dierbare reisgenoten om haar heen. Maar het gezin was haar vreugde. Maar met het overlijden van Ludo overviel haar het verdriet. Het lukte haar de draad van het leven weer op te pakken en zich verder te ontplooien in het schrijven van liedjes en verhalen.
Het leed is haar niet bespaard gebleven met het verlies van Frits van der Ven en schoonzoon André van der Veer. Het kostte haar veel kruim.
Marianne woonde vanaf 2012 in Antoniegaarde en sedert juli 2016 verbleef zij in Bosrijk. Dat betekende een zware periode voor haar, die gekenmerkt werd door een steeds meer afnemend geheugen.
Het afscheid is enige tijd terug ingezet.
We zullen haar warme uitstraling gaan missen.
De boodschap die zij na liet: wees sterk en creatief, pak de draad van het leven weer op, wees trouw aan elkaar en zorg dat je zelf inspiratie vindt om de motor van de ziel te voeden'.

In memoriam door Monique
Monique sprak mede namens haar zussen:
’Beetje bij beetje hebben we Marianne de laatste zeven jaar -van ons- zien verdwijnen. Maar de herinnering blijft. Haar fantasie zit verweven in de vele boeken, haar goedheid vind je terug in de vele pagina’s. Je was ook zo positief en authentiek. Je leerde ons niet bij de pakken neer te zitten en er voor de ander te zijn. Steeds hopend dat het beter zou worden. 
Moeder bezat de kunst van niets iets te maken. ‘Vier het leven,’ zei ze vaak. We hebben van al haar boeken genoten. Daarmee bracht ze ons een grote woordenschat, de liefde voor de taal en het gevoel voor fantasie.’

Dan gaat Monique over in een reeks van bedankjes aan de familie, de opa’s en oma’s, broers en zussen, schoonzonen en zwagers en de ‘hartverwarmende' Cor Gilhaus,  '... met wie we zo blij waren omdat er een man in ons leven kwam met vier zonen! Bij de mensen van Huize Boswijk wisten we dat moeder in goede handen was. Dat gaf ons rust'.

Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch centraal
Met de absoute en een In Paradisum en het lied van de Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch werd de dienst, die opgeluisterd werd door Marieke, de dochter van Henk Keser als violiste en Alex Geller [cellist] met bij de liturgie van deze requiem-mis toepasselijke muziek, afgesloten.

Het uitdragen van de doodkist  door de luidpoort van de Sint Jan. -Rechts boven: rechts Roland Kramer van de Uitvaartonderneming Klopper & Kramer leidde de uitvaartdienst. foto's © paul kriele,  3 april 2018.	............

In besloten kring werd Marianne Strijbosch-Keser aansluitend begraven.


Terug naar boven