Huisarts Frans Teeuwen overleden

Printerversie
Gepubliceerd op: 14-04-2010 | Gewijzigd op: 20-04-2010
In de afgelopen nacht, van 13 op 14 april 2010, is de voormalige huisarts Frans Teeuwen op 81-jarige leeftijd overleden. Teeuwen was feitelijk enige jaren geleden van een kankeraandoening hersteld, maar begin 2010 werd deze ziekte opnieuw geconstateerd, dit keer met fatale afloop.
Teeuwen is een telg van een geslacht van ondernemers in dakpannen in Tegelen en omgeving, waar zijn voorouders ook vooraanstaand posities innamen.

In 1956 werd, zoals hij zelf zegt, ‘Het broekie Teeuwen’ garnizoensarts en een jaar later begon hij in de nieuwe aangelegde wijk Zuid vanuit een bovenwoning in de Hildebrandstraat zijn praktijk. Die groeide in zijn praktijk in de Wagnerlaan [vanaf 1962] uit naar 5.000 patiënten. 'Met name gewone burgers', geeft hij zelf aan, maar daar kwamen van lieverlee door zijn deskundige en beminnelijke opstelling vele bekende en
dr. FransTeeuwen [*Tegelen 1929- † Den Bosch 2010] alom geliefd en  gerespecteerd door zijn deskundigheid en rusitge benadering.

foto © paul kriele, 8 december 2009.
vooraanstaande Bossche burgers bij. In de beginjaren 90 zakte dat aantal patiënten terug naar 3.000, aldus zijn vertellingen die bedoeld waren om zijn levensverhaal vast te leggen.

Van ‘broekie’ groeide zijn status en aanzien uit tot een geliefde persoonlijkheid, die door zijn deskundige en rustige manier van benadering alom werd gewaardeerd. Mede daardoor werd de huisarts voor vele commissies en organisaties gevraagd.
Een daarvan was uiteraard het voorzitterschap van het Rode Kruis waarvoor hij- tot twee keer toe – een nieuwe pand wist te regelen. De ene keer in de Keizerstraat door zijn kontakten met de regenten van het R.K. Weeshuis en de andere keer [via de Keuringsdienst van Waren] op de Oude Dieze.
Uit zijn praktijkjaren noemt hij de bezetting van de St. Jan als een van de dieptepunten. Voor de historie van de St.Jan was de bezetting door een groep Christen Turken, die na de dienst van GoedeVrijdag 1979 de kerk weken lang bezet hielden, een wel erg uitzonderlijk feit uit de geschiedenis van acht eeuwen kerk. Ook daar  wist hij via zijn relaties bemiddelaars in te schakelen waardoor deze affaire goed afliep.

Colette Tilman
De Zwanenbroeders: Teeuwen werd pas! in 1977 tot lid opgenomen. Dat kwam omdat hij niet door de naam van zijn vrouw Colette en de reputatie van het geslacht Tilman tot dit bijzonder genootschap wilde toetreden. Van 1995-1999 werd hij er tot griffier aangesteld.
Ook bij de Zwanenbroeders maakte hij een productieve periode mee. Niet alleen door de behoefte aan meer openheid waartoe hij de eerste aanzet gaf, maar ook door zijn griffierschap waardoor in de organisatie de basis [archivering] werd gelegd naar de status van museum.
Er zijn nog vele organisaties te noemen. Uit enkele daarvan blijkt dat Teeuwen een gelovig man was, maar niet blindelings ‘de kerk’ als gezagsinstituut volgde. Als huisarts hield hij er een redelijk moderne opvatting op na, maar in geval van euthanasie verwees hij zijn patiënt toch door naar een specialist van het ziekenhuis.
Markant valt overigens te vermelden, dat Teeuwen al in de beginjaren van zijn praktijk op eigen initiatief met elk nieuw benoemde specialist ging kennis maken.
Teeuwen, die op 12 januari 1992, het jaar waarin hij stopte als huisarts, in de Orangerie afscheid nam en waar honderden vrienden, relaties en patiënten hem de hand kwamen schudden, werd o.a. onderscheiden met - als eerste - de Moeder Truus Poffer, Kruis van Verdienste van het Nederlands Rode Kruis, en pauselijk met de Orde van de H. Gregorius. 
De Limburger voelde zich thuis in Den Bosch en wilde er niet meer weg, laat staan hoger op. Ook al werd hem  meermalen een aanbod gedaan. Hij was als Limburger verboscht en zeker sympatisant van het Oeteldonks carnaval geworden. Dat blijkt ook weer uit de carnavalsonderscheidingen die hem ten deel vielen, zoals De Gouden Bamberger en – waar hij nog het meest trots op was, de [sociale] Stadspenning van ’s–Hertogenbosch.
Vaak en bijna in elke gesprek noemt Teeuwen even zijn vrouw Colette, die ‘een op en top echtgenote van een huisarts’ was. Zij was zijn dagboek, zijn agenda en zijn spil op wie hij zich steeds kon verlaten. Het verlies van haar viel hem nog dagelijks zwaar.
Ook een tragedie was de instorting van de Lucaskerk [1969] bij welke catastrofe een kind het leven verloor en een vrouw voor het leven invalide werd.
Frans Teeuwen wordt na een uitvaartdienst in de St.Jan donderdag 22 april 2010 /11.00 uur bijgezet in het familiegraf van de Tilmannen in Vught.



Terug naar boven