Serene uitvaartdienst dokter Frans Teeuwen

Printerversie

Gepubliceerd op: 22-04-2010 | Gewijzigd op: 26-04-2010
Serene uitvaartdienst dokter Frans Teeuwen

Een volle St. Jan met familie, vrienden, relaties en oud-patiënten, en vele leden van de Zwanenbroeders 22 april 2010, nam donderdagmorgen afscheid van de geliefde en ‘nabije’ huisarts dokter Frans Teeuwen, die de vorige week op 81–jarige leeftijd na een zich hernieuwd manifesterende kanker overleed. Zij verzamelden zich rond de eenvoudig vuren houten kist, die getooid was met vele rozen en waarbij aan het begin van de dienst enkele van de twaalf kleinkinderen kaarsen opstaken.
Na een kort welkomstwoord van de celebrant en familielid [relatie door moeder Helene van Tiel uit Beek en Donk], de Jezuïet Paul Begheyn, sprak zoon Paul over een vader die hiel van de mensen en van Den Bosch, de stad die hij in zijn hart had gesloten. Vader was dankbaar dat hij voor velen de rol van dokterheeft mogen vervullen. Daarmee was zijn leven zinvol geworden. Vader was nog het meest trots op de toekenning van de Sociale penning van ’s-Hertogenbosch, waarvan op het misboekje een afbeelding was opgenomen.

	Laatste eerbetoon met de 12 kleinkinderen [links] en de zonen en kleinzonen aan de baar [boven] in een volle St.Jan. De kist was van vurenhout met een 'dakje' er bovenop, zoals dat bij kloosterorden gebruikelijk is en daarom abdijkist wordt genoemd. foto 's © paul kriele, 22 april 2010.

Kleindochter Barbara haalde in haar voorbeden de woorden aan uit het boek Jezus Sirach:’ Ook al komt de genezing van de Allerhoogste, waardeer de arts, ruim voor hem een plaats in, want je hebt hem nodig. En ook hij is door God geschapen.’

Tussen de gebeden door zong op een prachtige, serene en soms –met het lied The Lord Bless You- indringende wijze, het Gemengd Koor ’s-Hertogenbosch.

Bij het lied ‘Blijf mij nabij’, drongen de eerste zonnestralen door de glas in loodramen tot op het Noordertransept.

In zijn overweging sprak Paul Begheyn ‘Moeder Helene van Tiel overleed in januari 1929, toen Frans nog geen 7 maanden oud was. Zij vervulde voor hem het heimwee van de onbekende wereld, dat hij nooit gekend heeft.
Grootmoeder zette zich in voor de zwakkeren. Ook voor haar gold, zoals de spreuk [Lucebert] in de familiekrant, die in 1908 voor de eerste keer verscheen, vermeldde: ‘Alles van waarde is weerloos’.
Dokter Teeuwen was een huisarts en zielzorger tegelijk, een ouderwetse huisarts die een talent had om nabij te zijn, met name bij de gewone burgers. Hij heeft de kwaliteit van zorgen en aandacht gestalte gegeven die nu in onze maatschappij verloren dreigt te gaan. Hoe kunnen we naar zijn geest en voorbeeld zorgzaam zijn voor elkaar.' 

Wagnerlaan: een warm nest
Frans Jozef haalde in zijn terugblik herinneringen op aan een harmonieuze jeugd, die zich afspeelde in en rond het ouderlijk huis-in-Bossche-Schoolstijl aan de Wagnerlaan. Het was een gastvrij huis, ook voor onze vriendjes en vriendinnetjes. Daar liep de woning en de praktijk naadloos over in elkaar. Het was er een centrum van bedrijvigheid, een warm nest, waar helaas van eten met elkaar weinig terecht kwam. Meestal was er wel een patiënt of bestuurslid aan de telefoon. Maar in gedachten was je toch altijd bij je gezin.
Vaak schreef je berichtjes op papiertjes voor moeder Colette. Dat waren geen medicijnen.
Met haar nam je 's avonds de dag door en werd je geïnformeerd over het wel en wee van de kinderen.
Alles tussen ons was bespreekbaar, maar niet over alles waren we het eens... .
Je hebt me aan het begin van mijn universitaire studie gewaarschuwd voor de vele verleidíngen van de studententijd.
Je genoot van de familiereünies en van het Boskampgolftoernooi, waar drie generaties Teeuwen aan deelnamen.
Hoe drukker je agenda hoe meer je in je element was.
Je vond het moeilijk de machteloosheid van moeders ziekte te accepteren. Zoals je bij moeder de regie overnam, zo deed je dat ook over jezelf, tot het allerlaatste moment.
Je kunt niet tegen alleen zijn. Tot groot geluk kwam er een nieuwe vriendin in je leven, Liesbeth je grote steun en toeverlaat.'  
 
Daarna spraken liefdevol en met ontroering de kleindochters Florence, Dominique en Boudewien de voorbeden uit

Zwanenbroeders
Ook drs. Diederik LamanTrip,de regerend proost van de Zwanenbroeders, eerde de proost honorair en voormalig griffier [1995-1999] Frans Teeuwen, die ‘... de organisatie in zijn vier jaren als griffier sturing heeft gegeven, kontakten legde met onze omgeving en namens de Illustre Lieve Vrouwe Broederschap een voortrekkende rol speelde bij de viering van 800 jaar ’s-Hertogenbosch. Proost honorair Frans Teeuwen was het gezicht naar buiten.’

Op het eind van de serene dienst richtte kleinzoon Diederik namens alle kleinkinderen nog een dankwoord tot de aanwezigen waarin hij een eigen gemaakt gedicht voor zijn ‘Bon Papa’ voorlas. [zie hieronder]
Ook dochter Claire Smits van Waesberghe-Teeuwen droeg een ‘Poëtische ontboezeming van vader -Pasen 2010’ voor met daarin het fragment:

Ik ben nu ziek het wordt door velen zo gezegd
en als het niet wordt gezegd dan wordt het verzwegen.
……………………….
Ik wil zo graag nog vele malen
al mediterende lopen,
tussen Zwanenbroedershuis en Oude Dieze,
plaatsen,om hart en heimwee te verliezen,
en wellicht op hemels paradijs te hopen.

	De familie bij het uitgaan van de kerk. Aansluitend was er een condoléeance in de Orangerie. foto's © paul kriele, 22 april 2010.

Stralende Bon Papa
Kleinzoon Diederik Smits van Waesberghe [volgens Frans Teeuwen de praatjesmaker]  droeg namens alle 12 sterretjes [kleinkinderen]  een zelf gemaakt gedicht voor. Want hij was vroeger gewoon om '..met zijn lieve zorgzame en stralende bon pappa' van alles om hen heen een rijmpje te maken.

Daar lig je dan mijn grote vriend
Kijk hoe je ligt met die kleine lach op je gezicht
je hebt je rust verdiend
..................................
Herinneringen zovelen,
lessen voor het leven
al is het maar voor even.
't liefst schrijf ik met eindeloze inkt
wetende dat mijn grote vriend nog eeuwig in mij klinkt.



Terug naar boven